Żeby moje kurki były jeszcze szczęśliwsze :)

W kurniku moich kurek przybył nowy mebelek. Z odpadów stolarskich mój Małżonek wykonał regalik z gniazdami dla niosek. Zielononóżki w naszym obejściu nie są ograniczane, mogą chodzić gdzie chcą i robić co chcą. Wiadomo, że potrafią zapuścić się nawet do kilometra od kurnika. Moje aż tak daleko nie mają potrzeby szukać pożywienia. Niemniej  latem wychodzą na cały dzień i wracają dopiero wieczorem. Na początku mojej przygody z zielononóżkami nie mogłam się przyzwyczaić, że znikają mi z pola widzenia. Często wyglądałam, gdzie się podziewają. Wszystkie ekscesy uchodzą im płazem, bo mam do nich wielką słabość, zresztą nie tylko ja ;).

A to można wyczarować z odpadów stolarskich.

Zainteresowanie kurek było duże, chyba się im podoba nowy mebel :)

Ta pierwotna rasa kur powoli odradza się  głównie z racji wartości odżywczych jaj zielononóżki kurpiowatej. Zawierają bowiem mniejszą ilość cholesterolu o prawie 30% od jaj innych kur. Jaja tej właśnie rasy mają lecytynę, która zapobiega starzeniu się komórek oraz lizozym (naturalny antybiotyk). Dwa jajka pokrywają, między innymi dzienne zapotrzebowanie na wit B12.

Hodowla zielononóżek daje dobre rezultaty w małych stadach. Nie sprawdziły się na skalę globalną, z racji ich umiłowania do wolności i niezależności. Moje kury nie są dokarmiane paszą ( zresztą to nie daje dobrych rezultatów u tej rasy) jedynie zbożem z naszej uprawy.

Najwspanialsze są chwile kiedy wykluwają się małe od własnych kurek.

Nazbierało mi się trochę zaległości w blogowaniu. Czekają w kolejce nowe wpisy, a czasu jak na lekarstwo :). W następnym wpisie pochwalę się prezentem od Kamilki. Tymczasem do miłego poczytania:).

Z pozdrowieniami Monika :))