Swoim tempem ...

Mijają właśnie 4 lata od naszej szalonej, wg niektórych, decyzji zamieszkania na wsi. Choć nie mogliśmy się wprowadzić od razu do naszego domu, wymagał gruntownego remontu, nie żałuję niczego. Łatwo nie było, ja  przyzwyczajona do szybkiego tempa życia i do tego, że wszystko dzieje się natychmiast, nie mogłam doczekać momentu zamieszkania w swoim wymarzonym domu. Na początku przystosowaliśmy jeden pokój. Potem wszystko było już z górki, ale swoim tempem. Mąż odbudowywał dom własnymi rękami, mając do pomocy tylko mnie i nasze córki.
 Już kiedyś pisałam, że przyroda nauczyła mnie pokory i tego, że nic nie jest pewne na 100 %. Wiosenne wichury szalejące tu po pustych przestrzeniach, tym razem nas nie oszczędziły i zerwały część dachu i powaliły szczyt budynku gospodarczego z cegły, który uparłam się odbudowywać. Mieliśmy się brać już w tym roku za remont i odbudowę tego budynku, teraz nie ma odwrotu, jest konieczność. Tak to jest, że ledwie skończymy jedno, zaraz jest potrzeba robienia czegoś innego. Ot, uroda starych siedlisk.
Z ogrodem jest tak samo z racji przestrzeni do zagospodarowania. Nie wiem, czy kiedykolwiek uda mi się nad nim zapanować :). Tymczasem cieszę się z nadchodzącej wiosny i tą radością, i obrazkami jej piękna dzielę się  z Wami. Wszystko rozwija się swoim tempem i nabiera rozpędu, bu cieszyć nas każdego dnia bardziej.

Wszędobylskie, obłędnie pachnące fiołki. Pamiętam pierwszą wiosnę tutaj i ten niesamowity zapach tysięcy fioków rozsianych w każdym zakątku ogrodu.

Wysiane jesienią ostróżki.

Śliwa japońska ma w tym roku mnóstwo pąków.

Dereń jadalna w pełnym rozkwicie.

Ruszają jabłonie.

Rośnie następne pokolenie ogrodników :) Moja wnusia robi ze mną wiosenny przegląd krzewów.

Po wyczerpującej pracy zachwyt nad zielenią trawy.

Otrzymałam też, jak co roku  przesyłkę od mojej Mamy. Znowu będę mogła przetestować, coś nowego w swoim warzywniku, co mnie niezwykle cieszy :))

Wszystkim odwiedzającym życzę słonecznego i miłego weekendu.