U mnie nie będzie pod linijkę

Jeśli ktoś spodziewał się, że zobaczy u mnie pięknie wyskubane z chwastów rabatki , równiutko posadzone pod linijkę kwiatki , to powiem krótko będzie rozczarowany. Raz dlatego, że trawka jak na boisku  wcale mi się nie podoba. Gdzie ja bym zbierała mlecze na pyszny miodowy syrop? Dwa dlatego, że nie ma czasu na wszystko, a doby nie da się wydłużyć. Trzeba też kiedyś spać. Wszystko rośnie jak oszalałe dzięki deszczowej aurze, chwasty też. Plewię więc tyle ile muszę. Po trzecie dlatego, że jak już coś niekontrolowanego  mi się wysieje samo, to szkoda mi tego wyrzucać. Przecież nagietki zawsze się przydadzą,  potem zbieram i suszę. Rumianki, te to dopiero się rozsiewają i  też są potrzebne na herbatki. Nie koryguję też grządek z ziołami, bo szkoda surowca.

Więc wszystko zachwyca naturalnością i wiejskością. Potem następuje przyjemność zbierania, suszenia  i spożywania. Mam pomoc w tych czynnościach jak widać.

Trochę z moich wiejskich rabatek. Powyżej w ulubionym kolorze mojej najmłodszej Latorośli.

Wyszukane kompozycje nie pasowałyby do całości naszego otoczenia. Popełniłam tylko jedną ekstrawagancję, zakupiłam mały  różanecznik nie wiem jednak, czy zakwitnie i  nie mam pewności, że przetrwa pierwszą zimę. Zobaczymy.

Życzę wszystkim słońca na ten nowy tydzień i ciepełka, żeby wszystko pięknie rosło.